​

Vlakbij de Pont de France, stonden ooit de zogenoemde ‘huisjes van de vissers’ (Maisons des Pêcheurs). Ze waren gesitueerd, kijkende vanaf het terras van House of Bouillon, op de oever achter de linkerboog van de brug.
Het waren echte volkshuisjes, en gaven aan deze plaats een bijzondere charme. Of er echt vissers (om den brode) woonden, is niet helemaal duidelijk. Anderzijds spreekt het voor zich dat de bewoners van deze huisjes, net als de meeste Bouillonezen, vaak gingen vissen.

Deze ‘Maisons des Pêcheurs’ spraken altijd wat tot de verbeelding. In deze volksbuurt woonden er blijkbaar enkele excentrieke dorpsfiguren, en het ontbreekt ook niet aan sappige verhalen.

Er is het verhaal van hoe deze vissers met een speciale techniek op zalm visten. Die pêcheurs vaarden ’s nachts met een bootje met een platte bodem op de Semois en lieten een paar brandende bundels hooi in het water. Aangetrokken door het licht, naderde de begeerde zalm, die vervolgens door de vissers met harpoenen werd gevangen.

In één van de huisjes woonde destijds de excentriekeling Hubert Damilot, bijgenaamd “le Bér”. Hij was erg behaard en ging niet vaak naar de kapper. Ook zijn twee zonen, Gaston en Julien kregen een spotnaam. Gaston kreeg de weinig benijdenswaardige titel van “Singlé” (wild zwijn). De kortbenige Julien kreeg de bijnaam “Dudule”, naar een hoofdrolspeler in een Frans kermistheater.

De huisjes, die ondertussen in bouwvallige staat verkeerden en door de bombardementen in 1942 (gericht op de vlakbij gelegen Pont de France) zwaar werden toegetakeld, werden in de jaren 1950 gesloopt.